Het is 11 uur hier, dus 6 uur in Nederland… Goedemorgen!
Vandaag zijn we met zijn drieën op stap gegaan. Fivos en Paul, twee collega’s, hadden twee choppers gehuurd en ik heb de dag achterop deze monsters doorgebracht. Het was de eerste keer dat ik op een motor zat en op de snelweg vond ik het niet zo’n succes (hoge snelheid, veel auto’s) maar de country roads waren leuk om op te rijden. Je mag op de Freeway (het meest vergelijkbaar met de snelweg) maar 60 of 70 mijl/uur (100-110 km/uur) maar op de meeste country roads mag je ook meestal 60 mijl per uur rijden. Als je dan in de buurt komt van een setje boerderijen dan mag je een stukje maar 40, maar daarna kan je weer 60.
Het land is erg impressive, om maar een Engels woord te gebruiken. Op twee manieren. Allereerst is het de ruimte. De meest suffe doodlopende weg is een vierbaansweg. In de steden heb je overal vierbaanswegen, met daarnaast nog parkeerplaatsen (en een smalle stoep). De wegen zijn ook lang. Gisteren in het vliegtuig vlogen we een kwartier langs een kaarsrechte weg. Ik vond de kilometer Helperzoom in Groningen fietsen al zo’n ellende. Ik snap helemaal dat choppers hier populairder zijn dan fietsen.
Het tweede is de vriendelijkheid van mensen. We waren de weg uit Minneapolis aan het zoeken en een meneer in een auto hoorde ons overleggen bij het stoplicht en hielp spontaan. Toen kwamen we in een dorpje Clearwater (een schattig dorpje) en we vroegen aan een mevrouw langs de weg of zij een plek wist waar we koffie konden drinken. Na tien minuten kletsen over waar we vandaan kwamen gingen we naar “the bikery” waar we koffie/thee dronken. Het was een Eddy Merckx café met aangesloten fietswinkel en reparateur. In ieder geval, even later kwam de mevrouw nog een keer langs met een kaart en een toeristische brochure en hebben we nog meer gepraat. Even later stonden we bij een pompstation en een Vietnam-veteraan (op zichzelf niet belangrijk, maar de man droeg een pet, een jas en een tattoo om de wereld eraan te herinneren) en die begon spontaan tegen ons te praten. Nu zal het geholpen hebben dat mensen wel respect hebben voor motoren en speciaal choppers. Het feit dat we uit Europa kwamen maakte ons nog exotischer. Voor Fivos, uit Griekenland, verliepen de gesprekken niet altijd zo best. De reactie op dat hij uit Griekenland kwam was meestal zoiets als “oh, dat land dat bijna bankroet ging?”.
Gecombineerd maakte het de tocht best wel veilig. Mensen laten je voorgaan, het verkeer is redelijk relaxt, en er is ruimte om uit te wijken. Dat laatste was niet nodig, maar het geeft wel een goed gevoel. (en ja, ik had een helm op, de bandjes zijn zichtbaar omdat ik daar niet verbrand ben)