Het is een beetje vreemd om de huidige verkiezingscampagne in Nederland te volgen. Als “expat” mag je aan de verkiezingen voor de Tweede Kamer en Europa meedoen, maar natuurlijk niet aan gemeentelijke en provinciale verkiezingen. Voor de gemeentelijke verkiezingen vorig jaar maakte dat niet zoveel uit. Ik volgde wat D66’ers in Groningen (blogs, Twitter) maar dat was vooral omdat ik die mensen ken. Voor de provinciale verkiezingen geldt hetzelfde, ik ben wel geïnteresseerd maar niet betrokken. Toch hebben deze verkiezingen wel een landelijke uitwerking: de Eerste Kamer wordt gekozen door de Provinciale Statenleden.
Op Twitter zie je berichten waarin staat dat mensen positief op het flyeren reageren en waarin politici elkaar van verkiezingsretoriek beschuldigen. Uitzondering is Thom de Graaf, die gisteren twitterde: “@Thdegraaf: Je valt in een tv-programma en ziet je politieke leider met een gele sticker op zijn voorhoofd. #nietjaloers”. Het komt allemaal wat provinciaals (no pun intended) over, zeker als even later in de time line ook de onrust in het Midden Oosten voorbij komt. Midden Oosten correspondent Harald Doornbos is in Egypte aan de grens met Libië en ziet de filmpjes gemaakt door terugkerende Egyptenaren en twittert: “@gpdMiddleEast: Demonstrerende jongen wordt voor z’n hoofd geschoten door Libische politie, bloed gutst eruit. Vermoedelijk in de oostelijke stad Al Bayda”. Over “niet jaloers” gesproken.
De toestand in het Midden Oosten houdt mij eigenlijk best wel bezig. De mensen zijn zo kwaad over hun situatie dat ze niet gaan flyeren of een sticker op het voorhoofd plakken, maar dat honderdduizenden drie weken kamperen op een plein midden in de stad, terwijl ze aanvallen afslaan van politieagenten en andere aanhangers van het regime. In Libië waren zelfs luchtaanvallen. In het Midden Oosten wordt gestreden voor vrijheid van burgers en tegen repressie door de overheid. Op Al Jazeera zien we mannen die wild met stokken om zich heen slaand met kamelen door een menigte galopperen. We lezen dat in Libië met anti-aircraft guns op de menigte wordt geschoten. We horen de gruwelverhalen van journalisten. En terwijl we dit zien, lezen en horen kunnen we niets doen… behalve onze eigen, als vanzelfsprekend aangenomen, grondrechten ietsje meer koesteren.
Maar in Nederland kijkt niemand er inmiddels meer van op dat de PVV met het idee komt om hele families in tuigdorpen op te sluiten, zelfs voordat de rechter gesproken heeft. Van het CDA hoeft de tussenkomst van de rechter ook niet meer per se om mensen een vrijheidsstraf op te leggen. En het kabinet komt met het plan om de rechtsbijstand te verlagen. Iemand kan dus een celstraf opgelegd krijgen en zijn familie afgevoerd zien worden naar een tuigdorp door een overwerkte Officier van Justitie die zijn targets moet halen en kan dan alleen als hij voldoende geld heeft naar de rechter om zijn gelijk te halen.
Op het Nederlandse journaal zie ik Rutte trots naast een bord met 130 km/u staan. Ik lees in de krant dat roken in kleine cafés weer toegestaan is. Ik hoor het gekakel in de verkiezingsdebatten. En terwijl ik dit zie, lees en hoor kan ik niets doen… als expat mag ik niet stemmen voor de provinciale staten. Vervelend, als je een als vanzelfsprekend aangenomen grondrecht even niet mag uitoefenen.