Het was weer een bewogen week in politiek Den Haag. Dinsdag was er het debat over de commissie-Davids wat bijna fataal afliep. Toen ik woensdag rond de lunch even het nieuws checkte zag ik dat er een crisis was – alweer of nog steeds? Alweer. Donderdagavond was er weer een kamerdebat dat zo mogelijk nog beschadigender was dan het debat van dinsdag. Dinsdag ging het er slechts over dat Nederland een oorlog ingerommeld was en dat er tegen het parlement gelogen werd. Donderdag ging het over de veel belangrijkere vraag of Bos wel of niet wist dat er een brief zou komen. In plaats van over staatsrechtelijke principes ging het over personen en dan wordt het – jawel – persoonlijk.
Voor mij was het woensdag wel duidelijk dat het kabinet niet lang zou blijven zitten – toch beweerde iemand dat het kabinet de rit gewoon uit zou zitten. Hij wilde iemand er een fles whisky om verwedden dat het de zomer zou halen.
Vrijdagavond ging ik er eens goed voor zitten. Het kabinet was al uren aan het vergaderen en het zou toch elk moment klaar moeten zijn… toch? Om middernacht ben ik in slaap gevallen, tussen twee en drie was ik even wakker, maar constateerde ik vooral dat er nog steeds niets gebeurd was. ’S ochtends om 7 uur werd ik weer wakker. Ik pakte mijn telefoon om Twitter te checken. Mijn computer stond buiten armslengte en in de afgelopen weken is gebleken dat Twitter toch wel de beste manier is zulke berichtgeving te checken. Gedurende een uur waren er zo’n 100 tweets, schat ik, die ik met stijgende spanning las. Tegen vieren was er de bevrijdende tweet van Frits Wester dat het kabinet gevallen was. Is het vreemd dat ik om vijf over zeven ’s ochtends aan whisky denk?

Verder is hier het semester weer begonnen. Het practicum gisteren ging redelijk goed. Ik moest wel de switch maken van “ik heb geen zin” naar “maar daar kunnen de studenten niets aan doen en ik moet ze nu goed onderwijs geven”. Volgens mij is het deze keer gelukt. Dit was nog een eenvoudige proef, we zullen zien hoe het in de toekomst gaat.